Страх

Страх — гэта няпройдзеныя дзверы. У праеме невядомасці – змрок, ашчэрыўся Зверам. Выматваюць нервы, высмоктваюць сілы жудасці вілы. Дзідай уперся ў спіну пагляд. Страшна спыніцца, і азірнуцца назад, На дзверы. Страшна сустрэцца з насмешлівым позіркам Звера Вачыма. І зусім немагчыма. Немагчыма, а трэба, Каб не засціла неба, Павярнуцца на сустрач ім Тварам. За паясы ухапіцца з Цяжарам. Адолець дрыготку ў каленях і… Уперад, Хадою пантэры. Крок праз парог – Перамога. Трубіць адбой хрыплы рог. За спінаю грукаюць створкі з размаху. І болей: Ні Змроку, Ні Звера, Ні страху. Ні чога. Да далягляду прастуе дарога.

¬6 жніўня 2006 года

Метки: Владимир Череухин, стихи на белорусском языке, стихи о ночи, философские стихи