Памяць 1

Памяць

Жыць – значыць мыць золата. І тым больш у нас шанцаў адшукаць яго, чым болей мы просеем пяску.
(Дар’я Дарошка)

Прыходзяць людзі і сыходзяць,
І застаецца добры след.
На згадкі багацее свет.
Яны ўсплываюць пры нагодзе.
Плынь часу вымывае звадкі
З залатамыйнага латка.
І ззяюць зоркамі ў руках
Цудоўных момантаў зярняткі.

1 лютага 2020

Метки: Владимир Череухин, стихи на белорусском языке, стихи о памяти, философские стихи