Posts by Владимир Череухин:
Адкрыццё
Жнівень. Яшчэ колькі тыдняў спякотнага лета,
Толькі мне чутна, што восень ужо ля парога.
Кветкі петуній марнеюць ад ветру сырога.
Пахі ў паветры мне служаць яскравай прыкметай,
Кажуць яны, што свяціла з Ільвінай бярлогі
Шусьнула ў госці, на ручкі да зорнай Дзяўчыны,
І пазірае з халодных нябёсаў Айчыны,
Слухае поклічы зорнай птушынай дарогі.
Як невідушчы звяздар, і як чаю аматар,
Я падзялюся цікавым, духмяным адкрыццем:
Гэты куточак арбіты, засыпаны лісцем,
Пахне як пачак цудоўнай цэйлонскай гарбаты.
6 верасня 2024
12:43, пятніца, Рагачоўская
Дар’ю Дарошка узнагародзілі граматай за асабісты ўклад у развіццё СПБ
< p>На сходзе гомельскага аддзялення Саюза пісьменнікаў Беларусі на пярэдадні сёлятніх «Літаратурных дажынак» старшыня абласнога аддзялення Уладзімір Гаўрыловіц уручыў Дар’і грамату за асабісты ўклад у развіццё арганізацыі. «Грамата. Узнагароджваецца Чараухіна Таццяна Леанідаўна за асабісты ўклад у развіццё творчай арганізацыі, а таксама з нагоды 90-годдзя Саюза пісьменнікаў Беларусі. Старшыня ГА «Саюз письменнікаў Беларусі» А.М. Карлюкевіч.»
Начны акіян
Начное неба твар схіліла чорны, Углядваецца ў вока акіяна, Які ляжыць расслаблена, рахмана — Малюе ў нетрах зорную карону. Яго пагляд, празрысты, нібы люстра — Агромністае люстра на паў-свету — Уважлівы і пільны, быццам сетка! Хто скажа, што ў бяздоннай зрэнцы пуста? — Той не глядзеў у вусцішныя глыбі, Не бачыў слізгацення чорнай спіны, Не […]
Забытае царства
Затоплены замак забытых цароў. На слізкіх каменнях цвітуць анемоны. Гусцее сутонне за лесам калонаў, Якое застудзіць і рыбіну кроў. Пульсуе, іскрыцца марская імжа. Пустэльнік зашыўся пад камень употай. Пратаяла з ценяў жывая істота, Пагрозна трымаючы гостры кінжал. Хвалюецца, ходзіць бязважкі падол. Марская танцоўшчыца ў чорным убранні Танцуе самотна ў падводным маўчанні. Ні руху, ні дыху […]
Баразна
Сухадол ляжыць пахмура. Кінуць вокам — свет няміл. Уздымаецца віхура, Завівае мёртвы пыл. Лёг пад ветрам верас звонкі, Дрэвы хіляцца на бок, Нікне долу камняломка — Нешта гневаецца Бог! Надараецца часіна: Доля — горай за палын, Стане ў горле даўкай глінай Самы спраўны жытні блін… Бабы ходзяць хросным ходам, Гуртам цягнуць востры плуг. Дружным стогнам, […]
Демон на крыше
В глухую ночь поднялся я на крышу, Чтоб воздухом холодным подышать. Я высоко — лишь лунный отсвет выше. Вдруг отчего-то вздрогнула душа. Увидел я — на краешке террасы Ссутулился пекельный истукан. Какой чудак террасу им украсил? Толь болен был, толь просто сильно пьян. Вот для чего тяжёлой морде зверя Придал он облик злого мудреца? И […]
У Гомелі прэзентавалі анталогію перакладаў «Зямля — наш агульны дом». Том 2
15 лістапада ў актавай зале гомельскай універсальнай бібліятэкі ім. Леніна прэзентавалі другі том беларуска-расійскага перакладчыцкага праекта «Зямля — наш агульны дом», які ажыццявіўся ў рамках сумеснага праекта «Берагі сяброўства». Анталогія сучаснай сусветнай паэзіі «Зямля — наш агульны дом», кніга 2 (Гомель, Мазыр). Гэта ёмкая кніга на тры пальцы таўшчынёй. Цвёрдая вокладка. Неяк нязвыкла трымаць у […]
Мне ўцешна, што Вы хворыя не мной… Пераклад з рускай мовы Марыны Цвятаевай
* * * Мне ўцешна, што Вы хворыя не мной, Мне ўцешна, што я хворая не Вамі, Што цяжкі шар зямны, нібы ў кіно, Не паплыве пад нашымі нагамі. Мне ўцешна быць свавольнай, і яшчэ Расслабіцца, і не гуляцца з Вамі, Не чырванець, і не хаваць вачэй, Калі судакранемся рукавамі. Мне ўцешна, што калі мы […]
Шэрая замша пяшчанага пляжу… Пераклад з рускай мовы Дар’і Дарошка
* * * Шэрая замша пяшчанага пляжу, Вятры і прыцемкаў змрочная золь Графікай чорнай па беламу ляжа, Каб незнарок злавіць самую соль Даўніх падзей, у падкорцы заснулых, Там, дзе зпасуе марскі доўгі лінь, Каб загарэўся пагляд патанулых Зданяў дзяцінства на пару хвілін. І ўжо ніколі ніхто не загіне, Перасяліўшыся ў свет вітража, Шыбы якога не […]
Ролі Адзінага. Пераклад з рускай Дар’і Дарошка
Ролі Адзінага У самай цёмнай глыбіні, І ў самай светлай вышыні, У Тым, хто наш Сусвет прысніў, Мы разам. І мы заблытваемся ў снах, Дзе пёхам не дайсці да дна. За спробу сутнасць распазнаць — Параза. Героі сцэны ўсе ілгуць, Калі гукаюць на бягу. А лёсы круцяць іх і гнуць Да болю. Вось бацька воляю […]
Заход. Пераклад з рускай Дар’і Дарошка
Заход Барвяны, жоўты — за мазком мазок. Ліловы колер сцёк на падваконне. Па небе плылі воблачныя поні І сонца ўпотай звезлі за лясок. Лімонны промень чэзнуў і згасаў. І цемра мроі зоркамі вянчала. ірвалі неба крыкі вечных чаек, І Нехта сонны блытана спяваў Пра баю-бай і звон адвечных сфер, пра змрок, які цалуе дзверы, вокны; […]
Причудливым хаосом мелкодисперсной пыли…
* * * Причудливым хаосом мелкодисперсной пыли Ярчайшие зайчики солнца в сердца входили И искрами-блёстками после из глаз светили В причудливом хаосе мелкодисперсной пыли. В подветренной стыни, во мраке кривых иллюзий Предутренней ясностью снов пробавлялись люди, В подсолнечном жаре свои допекали судьбы, Как торт, украшали их розочками иллюзий. Заманчивым печевом слов угощали бога. А то, […]
Я ўцякаю ад слоў… пераклад з рускай мовы Дар’і Дарошка
Я ўцякаю ад слоў, Я хачу хоць глыток цішыні, Свежых фарбаў хачу І свабоднага ветру, вядома. Я хачу, каб святло Затапіла вачніцы вясны, Каб відушчыя сны Адпусціла мая падсвядомасць. Я ўцякаю ад іх, Каляровых, сюжэтных, п’янкіх. Прачынаюся ў змрок Сэрца ў цемры імчыцца галопам. Я хачу, каб святло Затапіла вачніцы вясны, Каб мой фенікс забыў […]
Наша Дарья получила памятную медаль Кирилла Туровского
5 марта в актовом зале Гомельской областной библиотеки им. Ленина прошло отчётно-выборное собрание Гомельского областного отделения Союза писателей Беларуси. В торжественной обстановке председателем отделения В.Н. Гавриловичем нашей Дарье Дорошко была вручена памятная медаль «Кірыла Тураўскі. Асветнік. За ўклад у літаратуру», а также грамота от гомельской епархии. Достойная оценка достойного литературного труда, по моему мнению. Невероятно […]
Книга Дарьи Дорошко «Ни при чём» уже на руках!
Книга Дарьи Дорошко «Ни при чём» уже на руках! Дарья получила на руки авторскую часть тиража. Вторая часть разошлась по библиотекам республики. На сайте, в разделе «Наши книги» размещены данные сборника. По вопросам приобретения книги обращайтесь, пожалуйста, к автору»: в магазинах мы её не размещали! Публикуем стихотворение, давшее название сборнику. Ни при чём У слепых […]
Ни при чём
Ни при чём Третья персональная книга Дарьи Дорошко, вышедшая благодаря победе в областной литературной премии им. Кирилла Туровского в номинации «Поэзия». На этот раз книга издана под настоящим именем автора. Название: Ни при чём Автор: Татьяна Леонидовна Череухина Издательство: Мозырь (Колор) Год издания: 2020 тираж: 470 экземпляров.Твёрдый глянцевый переплёт, 68 страниц. Краткая аннотация Стихи незрячего […]
Дар’я Дарошка атрымала прэмію Кірылы Тураўскага!
Сёлета наша Дар’я была ўганараваная абласной літаратурнай прэміяй імя Кірылы Тураўскага ў намінацыі «Паэзія». Дыплом ўручылі 10 верасня падчас святкавання літаратурных дажынак у Гомелі. Па выніках прэміі ў мазырскім выдавецтве «Калор» выйшла Дар’іна кніга паэзіі «Ни при чём». Вось спасылка на артыкул БелТА, дзе распавядаецца пра сёлетніх лаурэатаў прэміі. На фотаграфіі ніжэй Дар’я прадстаўляе свежаспечаную […]
Ноч разводзіць густое чарніла…
* * * Ноч разводзіць густое чарніла І малюе бухматыя гронкі, Што цямрэчы прасвечваюць міла І насычваюць водарам тонкім Двор заснулы і лаўку альтанкі. Гронкі бэзу, як сонмы галактык. У душы нараджаецца танка Пранястомных вястунак крылатых, Што лятуцьскрозь бяздонную цемру Па Птушынай Дарозе бясконцай. Зорны вецер гуляюцца з пер’ем, А наперадзе — роднае Сонца. Да […]
Чарадзейная скрыпка — пераклад з рускай мовы Мікалая Гумілёва
Мікалай Гумілёў ЧАРАДЗЕЙНАЯ СКРЫПКА Мілы хлопчык, ты вясёлы. Смех твой светлы, быццам рыбка. Не выпрошвай злое лямпы, у якой матыль гарыць. Ты не ведаеш, мой хлопчык, што такое тая скрыпка, Што такое цёмны пострах пачынальніка ігры. Той, хто ўзяў яе аднойчы ва ўладарныя далоні, У таго навек пагасне ціхамірнасць у вачах. Духі пекла любяць слухаць […]
Цім–дрывасек
Цім–дрывасек (казка) Было гэта даўным-даўно, калі яшчэ прадзеды нашых дзядоў пехатой пад стол хадзілі. У аднойвёсцы жыў хлопец Цім, ці, як яго найчасцей сваякі клікалі — Цімка, Цімошка, а калі ўшчувалі за нейкую вялікую шкоду, то звалі цэлым Цімохам, як дарослага. Вялікі ўжо вырас: гусі ды каровы ўжо папасвіў, пачалі яго да больш сур’ёзнай хатняй […]
Памяць 2
Памяць Жыць – значыць мыць золата. І тым больш у нас шанцаў адшукаць яго, чым болей мы просеем пяску. (Дар’я Дарошка) Прыходзяць людзі і сыходзяць, І застаецца… Добры след: На згадкі багацее свет, Яны гукаюць пры нагодзе. Няма ў латку нічога злога Пасля вірлівай плыні дзён Люляе памяць дзіўны плён Залатамыйніка старога. Сплываюць страты, спрэчкі, […]
Памяць 1
Памяць Жыць – значыць мыць золата. І тым больш у нас шанцаў адшукаць яго, чым болей мы просеем пяску. (Дар’я Дарошка) Прыходзяць людзі і сыходзяць, І застаецца добры след. На згадкі багацее свет. Яны ўсплываюць пры нагодзе. Плынь часу вымывае звадкі З залатамыйнага латка. І ззяюць зоркамі ў руках Цудоўных момантаў зярняткі. 1 лютага 2020
Вершнік
Вершнік У вушы ўліваецца шолах і словы. У пальцах дубоў промні поўні, як лёзы. У чорных вірах захлынаецца позірк. Запознены вершнік вяртаецца з ловаў. Забыўся на час і на вёрткія сеткі, Гукае, блукае бясконца і марна, А потым памкнуўся за казачнай сарнай І трапіў да зыркай, як зорачка кветкі. І клічуць яго па-ранейшаму — верш–нік. […]
Апошні сноп з сёлетніх літаратурных дажынак
22 кастрычніка ў бібліятэцы імя Герцэна адбылася літаратурна-музычная вечарына “ДУША НАША СКЛАДАЕЦЦА СА СЛОЎ…”, якую арганізаваў савет Гомельскага абласнога аддзялення ГА “СПБ” пры падтрымцы гарадской бібліятэчнай сістэмы. У імпрэзе бралі ўдзел пісьменнікі Гомельшчыны, сяльцы Гомельскага абласнога аддзялення ГА “Саюз пісьменнікаў Беларусі” і Міжнароднага Саюза пісьменнікаў і майстроў мастацтва, маладыя аўтары, удзельнікі літаратурных аб’яднанняў Гомельскай вобласці, […]
Нагода
Нагода Эпіграф: … Але й ля эдэмскіх кветак гляджуся, як райскі змей… Э. Акулін Змей ляжыць на санцапёку, Падстаўляе промням бокі, Млява выгінае спінку, Адганяе мух галінкай. Раптам трэск і шолах злева — Праз кусты імчыцца Ева. Не паспеў ён схамянуцца, Ды кудысьці ўбок крутнуцца, Аж нясецца за дзяўчынай Нейкі хлопец без рабрыны — Па […]
Горад спавіты вэлюмам…
* * * Горад спавіты вэлюмам, Лёгкім сяйвом дажджу. Там, за фіранкамі белымі — Коціцца лёгкі шум. Дожджык мазкамі лоўкімі адлюстраваў душу: Лісце каштанаў волкае І аксамітны шум. 27 траўня 2016
Летні дождж
Летні дождж Прыслухайцеся да дажджу — хіба так ходзяць? Дождж прыязджае на вазку, а як жа йначай? Вазок пастуквае, рыпіц, храпе рамізнік. Ён можа ехаць так дзень і два, а то і тыдзень. чаму так моцна цягне ў сон, як дождж прыедзе? Бо мы падсаджваемся ў воз, пакуль той трызніць… Вазок пастуквае, рыпіць, вада булькоча. […]
Міні-справаздачка. З большага.
А цяпер зусім карацюсенькая справаздача пра тое, што ў нас выходзіла і друкавалася цягам апошніх чатырох месяцаў. У 19-м нумары «Верасня» выйшла ніска маіх вершаў: гэта адбылося яшчэ да новага года, але я пра гэта яшчэ не згадваў. У сёлетнім другім нумары «Маладосці» выйшла ніска нашых «натабэнек ад Татміра». У «Гомельскай праўдзе» надрукавалі Дар’ін верш […]
Очерк о Дарье Дорошко на wmeste.by
На сайте еженедельника «Вместе» опубликован мой очерк о Дарье Дорошко. Незрячая поэтесса из Гомеля: как поверить в себя после потери зрения и продолжить писать Рубрика : Новости. Опубликовано: 13 часов назад Поэтесса Дарья Дорошко, член Союза писателей Беларуси, живет в Гомеле. Зрение Дарья потеряла после тридцати лет. До того она жила обыкновенной жизнью здорового человека. […]
Снежная ціша
Снежная ціша пушысты, засыпаны снегам, адвечны ранак. І ціша такая, што час прыпыніў свой бег, Каб падзівіцца на шыбы, якія люструюць світанак, Прылашчыць паглядам раскошны, раўнюсенькі снег. Бязлюддзе, бязмоўе, бясслоўе, святарная неруш, Хвілінная выспа ў няспыннае плыні гадзін. Глядзіш, не вачыма — душой і пачуццям не верыш, Што свет прыадкрыў табе сэрца, і ты ў […]