Ноч разводзіць густыя чарнілы…
* * * Ноч разводзіць густыя чарнілы І малюе бухматыя гронкі, Што цямрэчы прасвечваюць міла І насычваюць водарам тонкім Двор заснулы і лаўку альтанкі. Гронкі бэзу, як сонмы галактык. У душы нараджаецца танка Пранястомных вястунак крылатых, Што лятуцьскрозь бяздонную цемру Па Птушынай Дарозе бясконцай. Зорны вецер гуляюцца з пер’ем, А наперадзе – роднае Сонца. Да […]
Летящие на ощупь
Летящие на ощупь Я птица, летающая на ощупь. На ощупь крыльями порывов ветра И лунных струн. Не солнечных, нет, потому что я летаю ночью. Моей ночью, слепой ночью. Гудят воздушные потоки,звенят лунные струны — Это летит моя внутренняя птица, Творя-сплетая музыку Взмахами ночных поседевших крыльев, Бусинками белёсых глаз пронзая вечную тьму. Мы с ней обе […]
Небо звёздное ночь над городом…,
* * * Небо звёздное, Ночь над городом И рогалик медовый — в небе. Время позднее, Тянет холодом, Сух, надломлен у астры стебель. Звёзды падают В ночь кромешную, Тучи выгрызли мякоть света. Пахнут ладаном Сны нездешние. Морок-пекарь торгует летом. 14.10.2015
Цуд
Зорачкі-зярняткі прараслі ў нябёсах І Птушыным шляхам расквітнелі ў цемры. Срэбранаю стужкай патанулі ў росах І ўпляліся ў косы Любы, Надзі, Веры… Казачнае проса, зорачкі-зярняткі Светлых сноў Любові, Веры і Надзеі, Хтосьці сонны сее ды пячэ аладкі, Каб пачаўся ранак з добрае падзеі. 9-10.12.2017
Часы бьют полночь…
Часы бьют полночь, Полночь тихо плачет. Но время — зло. Не может зло иначе… 25.05.2017
Госпожа Ночи
Госпожа Ночи Прогорели угли до слепой золы. Расходились в пляске чёрные волы. Съел на ужин звёзды жареный петух. Смаленые совы услаждают слух Чёрной королевы, Ночи Госпожи… — Бабушка любимая, сказку расскажи! Светлую, как солнышко, добрую, как ты. Слушают тебя впотьмах чёрные коты. Ловят каждый вздох и взгляд, ласково мурчат. Кошки слушать принесли маленьких котят. — […]
Ночью все кошки серы…
* * * Ночью все кошки серы? Врёшь ведь, слепой чудак! Зеленоглазым зверем В мир проникает мрак. Ночью все кошки живы. Все до единой: от Яблочной песни лживой До серебристых нот. Все обретают память, Голос и яркий цвет.. В каждой гнездится пламя, Неисчислимых лет. Ночью все кошки серы? Ладно, пусть будет так. Зорким пушистым зверем […]
Небо звёздное, ночь над городом…
* * * небо звёздное, Ночь над городом И рогалик медовый — в небе. Время позднее, Тянет холодом, Сух, надломлен у астры стебель. Звёзды падают В ночь кромешную, Тучи выгрызли мякоть света. Пахнут ладаном Сны нездешние. Морок-пекарь торгует летом. 14.10.2015
Срэбная калыханка
срэбная калыханка (Прысвячаецца Д. Дарошка) між аблокаў ззяе серабрысты твар. патанае ў казцы сцішаны абшар. засыпае снегам поўня ўсё наўкол, Засыпае срэбрам дах, і плот, і дол. Спі мая галубка ціхім светлым сном. Ходзіць снег па даху срэбраным катом. На замерзлых шыбах расцвілі сады папараць іскрыцца, ружы са слюды. Між крыштальных яблынь ходзяць гарцукі. Падыдзі […]
Палёты ў сне
Палёты ў сне Прысвячаецца Т. Дарошка Я сяджу на холадным карнізе, Пазіраю на горад унізе. Пазіраю на сонныя гмахі, На залітыя месяцам дахі. На пустыя бязлюдныя сцежкі Пры святле серабрыстай усмешкі. Ах, як добра, як хораша спіцца! Ах, як хочацца неба напіцца! Пакружыць у міжзорным абшары, Дзе жывуць чалавечыя мары. Удыхнуў поўны грудзі бязмежжа, Паглядзеў […]
Страх
Страх – гэта няпройдзеныя дзверы. У праеме невядомасці – змрок, ашчэрыўся Зверам. Выматваюць нервы, высмоктваюць сілы жудасці вілы. Дзідай уперся ў спіну пагляд. Страшна спыніцца, і азірнуцца назад, На дзверы. Страшна сустрэцца з насмешлівым позіркам Звера Вачыма. І зусім немагчыма. Немагчыма, а трэба, Каб не засціла неба, Павярнуцца на сустрач ім Тварам. За паясы ухапіцца […]
Зорны аазіс
Ноч ідзе, пастукваючы кіем, Па бязлюднай чуйнай цішыні. Цень двароў, самотныя агні, Крокі. Нетаропкія, цяжкія. Там трывожна хмурыцца мужчына, Тут – жанчына… Горад ціха спіць. Ноч дае засмяглым душам піць, Ноч дае кароткі адпачынак! Прыйдзе дзень, узніме хмары пылу. Караван пацягнецца далей. Покуль ззяе ў небе Вадалей – Спіце, людзі! Піце, піце сілу! Ноч ідзе, […]