Мова-мама

Я хаваюся ў мову, бы ў матчыны рукі —
Прыціскаюся тварам да цёплых далоняў.
Лашчаць сэрца пяшчотныя родныя гукі,
Дакранаюцца чуйныя пальцы да скроняў.

Я тулюся да мовы з глыбінным даверам,
Бы ўмаленстве — да мяккіх матуліных грудзяў.
Раскрываю насустрач ёй сэрца і дзверы —
Яна цешыць, калі адракаюцца людзі.

І яна захінае ў часіны навалы
Ад варожага змрочнага злоснага слова.
Мяне мова, як мама, у зыбцы гайдала —
У любові ўзгадоўвала мама, як мова.

27.12.2022

Метки: Дарья Дорошко, стихи на белорусском языке, философские стихи