Птушынае малако — нотабэнька шостая

Птушынае малако — нотабэнька шостая

Вельмі люблю цукеркі «Птушынае малако». Заўжды падазраваў, што некалі з імі некалі мусіць адбыцца нейкая гісторыя ды падсвядома чакаў гэтага, але ўсё неяк абыходзілася. І вось аднойчы…
Спатрэбілася мне каробка далікатнага смакоцця. Сказаў хлопцу, супрацоўніку крамы, што мне патрэбна каробка «Птушынага малака». Той бадзёра «агакнуў» і борздзенька павалок мяне зігзагамі пааддзелах. І вось мы апынуліся… У малочным аддзеле: старанны хлопец прапусціў міма вушэй «неістотнае». Ён звярнуўся да прадавачкі, маўляў, вось пакупніку трэба птушынае малако. Бінга! Калі-небудзь гэта мусіла адбыцца! Раблю яму страшныя вочы. P.S. Я невідушчы. Паказваю яму рукамі шырокія квадратныя формы, ды напаўголаса, каб ніхто не пачуў, тлумачу яму, што мне патрэбны менавіта цукеркі ў каробцы, такой прастакутнай і пляскатай каробцы. Цукеркі.
Хлопец аптымістычна «угукнуў» і мы скіраваліся туды, дзе людзям толькі і льга здабыць птушынае малако ў гэтым свеце.

Метки: нотабэнькі ад Татміра, проза на белорусском языке, Татмир