Памяць 2

Памяць

Жыць – значыць мыць золата. І тым больш у нас шанцаў адшукаць яго, чым болей мы просеем пяску.
(Дар’я Дарошка)

Прыходзяць людзі і сыходзяць,
І застаецца… Добры след:
На згадкі багацее свет,
Яны гукаюць пры нагодзе.
Няма ў латку нічога злога
Пасля вірлівай плыні дзён
Люляе памяць дзіўны плён
Залатамыйніка старога.
Сплываюць страты, спрэчкі, звадкі
З залатамыйнага латка,
І ззяюць зоркамі ў руках
Цудоўных момантаў зярняткі.

1 лютага 2020

Метки: Владимир Череухин, стихи на белорусском языке, стихи о памяти, философские стихи