Узыход
Узыход Я стамілася вельмі, стамілася моцна — Ад надзеі дрыготкай, шчымлівага ззяння Зоррак памяці, цьмянай, пакутліва-млоснай У сваёй безвыходнасці вечных бадзянняў. Што стамілася — сіл не хапае на погляд! Ні на ўздых не хапае паветра і мары! Навальніца ў крыві ірве сэрца на кроплі, І душа, нібы сонца, узыходзіць над хмарай. 26.11.2021
Дождж ідзе павольна, пакрысе…
* * * Дождж ідзе павольна, пакрысе. Тупае па лужынах паважна. Быццам з-пад ілба глядзіць на ўсе Шапікі, дамы, платы і лазні. Радуецца ціхенька ў душы, Што нарэшце скончылася спёка. Ля ракі гуляе ў галышы, Мые месяц пенаю з аблокаў. Адмывае поўню да зімы — Каб да бляску, да шклянога ззяння!.. Снедаю. Яечня і камы, […]
Сатварэнне
Сатварэнне У фіялетавых нябёсах Нібыта развітальны шлях — Бліскучы, ажно слепнуць лёсы І скачуць зайчыкі ў вачах! Уфіялетавых нябёсах Ён, Млечны, белым малаком Разліўся па-над нашай вёскай, Смугой стаіўся пад акном. Птушыны шлях, Сусвет надзеі — Плыве ў нябёсах чыйсці сон. У ім ствараюцца падзеі І кубак з цёплым малаком. 16.05.2019
На Млечном Пути, на Птушыным Шляху…
* * * На Млечном Пути, на Птушыным Шляху Жывем и ствараем прыкметы. Баімся грымотаў, памылак, граху І цешымся сонцам і ветрам. Лунаем у хмарках, аблоках, радках, Што зноў нараджаюцца ў сэрцы. Люструем пакуты і шчасце ў вачах, Імкнемся ў любові сагрэцца. На Птичьей Дороге, на Млечным Шляху Шукаем свой лёс, быццам птушкі, Што нават […]
Вулічны музыка
Вулічны музыка На вулічнай пляцоўцы ля палацу Спяваў прыгожы малады музыка. Гітару ён сваю пяшчотна ласціў, Басы ў калонках дабаўлялі крыку. Густоўная, дасціпная праграма — І слухачы запляскалі ў далоні. А ён спяваў пра цягнікі і маму, Пра колаў стук і дрэвы на адхоне. Пра памяць, што ирве на часткі сэрца, Пра слёзы здрады і […]
Варажба
Варажба Ізноў чырвоны чай І чорны, і зялёны. Маланкаю ў вачах — Гарачыя праклёны. Плыве цудоўны пах Засушанага лісця. Я разбіраю дах, Бо пары трэба выйсце. Дый годзе, няўжо чай? Ды са звычайнай парай? Не, на маіх вачах Душа сыходзіць з вара! І мёртвая вада Цяпер ліецца ў шклянку, Каб для людзей з ільда Не […]
Ранак
Ранак Ни добрых слоў, ні сонечнага ранку! Стаю, бы котка, і гляджу ў нябёсы. Рудая котка з жоўтымі вачыма, Гляджу ў нябёсы і стаю на ганку. Навокал снег, і хочацца ў сумётах Пакінуць след, лімонна-дзёрскі росчырк! Рудая котка з жоўтымі вачыма Пакіне росчырк, на бялюткім жоўты. Прачнуцца ўсе, пачнуць паліць на ганку, Убачаць у нябёсах […]
Павуццё зімовае з зоркавым адценнем…
* * * Павуццё зімовае з зоркавым адценнем: Ці то шэрань з інеем, ці то снег блішчыць. Павучок у роспачы, бо згубіў адзенне: Голенькі ды кволенькі аж звініць-трымціць. Холадна да млоснага, цьмянага адчаю, Апраметнай немачы, чорнае тугі. Нас зіма шалёная спакушае чаем, Снамі пра зялёныя добрыя лугі. Павучку між шыбамі сніцца тонкі вэлюм І смуга […]
Блёкат
Блёкат Паміж намі прабегла англійская котка. Так, англійская вечнаблакітная котка. Яе клічуць у спрэчках, імя яе Блёкат… І нахабствам гарыць яе жоўтае вока. Маляваць яе фарбаў не хопіць у свеце, Бо адценнеў шаленства вялізная прорва! З ёй знаёмыя ўсе, ну, хіба толькі дзеці… Людзям котка ўгрызаецца ў самае горла, Дастае да пячонак, высмоктвае мозг! Руйнаваць […]
Патрэбы
Патрэбы Анічога мне не трэба, Акрамя ў карунках неба, Мною ж купленага хлеба, Водару зімовых дзён. Так, амаль што анічога — Бегла б да цябе дарога, Бегла б да мяне дарога, Аж клаксоны ва ўнісон! Анічога нам не трэба, Толькі б ласцілася неба Да жывой вясновай глебы, Як яна і ён. 3.09.2018
Кавуновы
Кавуновы Чырвоны кавун у белай місе. — Нацюрморт? — Яшчэ не. Чырвонае злёгку прыснежана белым, салодкім, Пяшчотным і вельмі-вельмі смачным! І такім прывабным для восаў! Ды і мяне, чаго ўжо тут! Ну вось, кавун. Чырвоны, Міса белая. І аса, бы на снезе. — Нацюрморт? — Не, чакай, зараз! Дзе ж той рушнік? Ага!.. Ну вось, […]
Баязлівы вужака жыве ў кожным сэрцы…
* * * Баязлівы вужака жыве ў кожным сэрцы, На патэльні сумлення і хлусіць, і скача. Спадзяецца адвеку, што сонца паверыць; Што свядомасць махлярства і штучнасць не ўбачыць; Не заўважыць ягоных крыўлянняў прастора… Недарэчныя мары, пустая надзея! Бо імкнецца сумленнае сэрца да зорак! Бо вядзе пуцяводная нітка Тэзея. 1.06.2017
Хлебны
Хлебны Ну чаго табе трэба, хлопец? Хлеба? Ды няма ў мяне яго для цябе, ці чуеш? А мо трэба табе зорак, што месяц пасвіць у бяздонні неба? Не? “Хлеба!, — скуголіш, енчыш, — хлеба!..” Ды навошта табе гэты хлеб майго натхнення? Нашто табе мае словы з крыніцы маіх сноў і майго жыцця? У цябе ж […]
Каханне
Каханне Якое прыгожае слова “каханне”! Нашмат прыгажэй за “любоў”. Яно патыхае няўлоўным спатканнем Душы з чараўніцтвам замоў. Яно — таямніца ад краю да краю, Бясконцая бездань жыцця, Дзе лёсы, як птушкі з гнязда, пазіраюць. Чакаючы страў і піцця. У празе ўвасобіцца ў сонечнам свеце Яны нецярпліва крычаць. “Каханне!” — як рэха ўсіх слоў на планеце, […]
Чаромхавы кактэйль
Чаромхавы кактэйль Пяшчота чаромхавых кветак Навобмацак — быццам натхненне. Так-так, менавіта натхненне І водар малочнай ракі! З чаромхаю бавіцца ветрык, Ласкавы паэт-летуценнік — Такі ж, як і я, летуценнік — З чаромхі ўзбівае вяршкі! 1 траўня 2018
Страхі баязліўца
баязліўцы баяцца ветру. І зімовых дажджоў, і снегу. Баязліўцы баяцца верыць Маяку, акіяну, берагу. Баязліўцы ў палоне страху, Што дрыжыць у душы нягеглай. Ветрык з сонцам гулліць на даху — Баязліўцы баяцца снегу. На падмурак упалі цені Адпачыць ад святла і бегу — Студзіць сэрца, трасе калені Страх жыцця і кахання. І снегу. 31.01.2018
Цуд
Зорачкі-зярняткі прараслі ў нябёсах І Птушыным шляхам расквітнелі ў цемры. Срэбранаю стужкай патанулі ў росах І ўпляліся ў косы Любы, Надзі, Веры… Казачнае проса, зорачкі-зярняткі Светлых сноў Любові, Веры і Надзеі, Хтосьці сонны сее ды пячэ аладкі, Каб пачаўся ранак з добрае падзеі. 9-10.12.2017
Коцік-пухнацік…
* * * Коцік-пухнацік, Жоўтыя вочкі, Мякка па хаце Сонечнай крочыць. Хітрыкі ў зрэнках З сонцам балююць. Коцю Аленка З ранку малюе. Кот на паперы, Быццам сапраўдны: Гальштучак шэры, Нос — шакаладны!
Дзень памяці
Дзень памяці За шыбай — травень і сусвет, А ў хаце — горыч Перамогі. Даўно мой пахаваны дзед, Даўно яго не носяць ногі. Даўно ўжо скончылася гаць, Якой цягнуліся салдаты, Каб ваяваць, перамагаць, Дайсці да блаславённай даты: Дзевятага… Гаркавы дзень, Смурны, шалёны і пякельны Для ўсіх, за кім вялізны цень Ад Чорнай памяци ваеннай. 8.05.2017
Да сонца
Да сонца І травень зусім не травень. Па сонцу сумуюць вочы. А можа, па пожнях Наві Смуга з туманамі крочыць? Ступае па мёрзлай глебе, Рагоча дзікунскім ротам, Замову на горкім хлебе Мацуе вядзьмарскім потам. Кідае пад ногі лету Пыхлівую злую замець… Ах, сонечка, сонца, дзеж ты? Прыйдзі, бо гібее памяць І нават у самым сэрцы, […]
Бярозавы гон
Бярозавы гон Вясновы вецер прыцемкі люляе, Разносіць пах расчуленых бяроз, Што быццам бы на дыбачках ад гаю Бягуць у новы, сакавіцкі лёс. А родны гай хвалюецца, шуміць, Адчайна іх варонамі гукае. Але і дрэвы ўвесну хочуць жыць Напоўніцу, наводліў і да краю! Іхцягне ў свет жаночая туга, Адвечная дзявочая гуллівасць. І дрэвы пакідаюць сонны гай, […]
Я не веру тым, хто енчыць…
* * * Я не веру тым, хто енчыць І захоплена скуголіць. Вось балкон і вось парэнчы. Вунь вяроўка, мыла, голле. Ну, наперад! Што марудзіш? Ах, шукаеш спачування?! Боль і сум сціскае грудзі? Справядлівасць у загане? Дрэнна ўсё? Пайшоў на хутар! Той, хто ные, мае сілы. Бо сапраўдныя пакуты Прымушаюць быць маўклівым. 26 лістапада 2016
Зіма ў Беларусі маўклівая, ціхая…
* * * Зіма ў Беларусі маўклівая, ціхая. Пухлява-пяшчотная, снежная зімка. Агеньчыкі ў вокнах даверліва зыркаюць, Глядзяцца ў віхурна-марозную зыбку, Дзе нованароджаны Годзік гайдаецца, А Час увесь час яму ціха ўсміхаецца. 1.02.2017
Апытанка
Апытанка — Якога колеру нябёсы, Мне, калі ласка, раскажы? — Сама не бачыш? — Ды не, проста Аб колеры тваёй душы Даведацца хачу… (С) 27.10.2016
Кляновая восень
Кляновая восень Прачнулася — восень! Нарэшце блукае У горадзе ціхім даверлівым Каем. Няветлівым, добрым, бязрадасным Каем У горадзе восень клянова блукае. Клянова блукае, ступае клянова. Далонькамі клёнаў трапляе пад колы. У горадзе восень і холад, і вечар. І клёны ўтрапёна ўглядаюцца ў вечнасць… 11.09.2016
Новая добрая прыкмета
Новая добрая прыкмета Магчыма ўсё, і веру я, Што хутка знойдзецца прыкмета, Што запрацуе як маяк Для шчасця, сонейка і лета. 16.05.2015.
Не вучымся
Не вучымся У далячынь сыходзяць мары І ў занядбанні паміраюць. Па свеце Час блукае марна: Не вучымся, што б ён ні раіў. Куфэрак чалавечых сэрцаў Пафарбаваны ў колер ночы. У ім схавана прага смерці, Як у кітайскім тамагочы. Гучаць сюіты, вершы, стрылы… Лятаюць птушкі і гранаты. Мы апраннаем наша цела У лепшую кашулю брата. Нібыта […]
Нашто палохацца калюжы…
* * * Нашто палохацца калюжы, Даўно скаванай маразамі? За вокнамі блукае сцюжа, Платы будуючы між намі… Нашто палохацца памылак, Што трапілі ў нічыйны сшытак?.. Пад белым покрывам сняжынак – У люстры ледзяным адбітак Чыйгось жыцця… 19.12.2013.
Прывітанне, свет!..
* * * Прывітанне, свет! Даўно не бачыліся. Вокны вечным снегам зацярушаныя. Я любіла свет, а зоркі страчваліся… Зрэнкамі святло піла – прымушаная Смагу лютую трываць. трава пабляклая… Вочы колер страцілі зялёны, зменлівы. А галіны дрэва зараз воглыя – Гэта плача неба хмараў бельмамі, Што не бачна мне, як у блакітнасці, Ветрык зоркі калыхае-гойдае… Просіць […]
Сон пра дождж
Сон пра дождж Ночку ўсю дажджынкі стукаюцца ў шыбу, Неяк апантанна скардзяцца на лёс: Не знайшлі ў нябёсах залатую рыбу — Тую, што калісьці бачылі ў мароз Родныя сястрычкі, крохкія сняжынкі, Што паснулі ў зімку пад маім акном… — Ды навошта кропелькам залатая рыбка? — Здзейсніць мару нашую пра гасцінны дом. Вечна беспрытульныя, мы ляцім […]